Αυτό δεν μπορούσε να το χωρέσει ο νους του! Η μικρή Αλίκη στα χέρια ενός διεστραμμένου εγκληματία… Το τι θα μπορούσε να της είχε συμβεί δεν ήθελε καν να το σκέφτεται. Έκλεισε το τηλέφωνο και με γρήγορες κινήσεις φόρεσε το σουέτ σακάκι και το μουσταρδί κασκόλ του και έκλεισε βιαστικά την πόρτα πίσω του.
Πριν πέντε χρόνια, ο καλός του φίλος – και αρχηγός της αστυνομίας – Αύγουστος Λεόν, είχε ζητήσει από τον Μίστερ Κλοκ να γίνει ο νονός της μοναχοκόρης του. Μέσα σ’ αυτά τα πέντε χρόνια, η μικρή κατάφερε να του κλέψει την καρδιά και να του χαρίσει στιγμές γεμάτες αγάπη και τρυφερότητα. Αυτό το γλυκό και αθώο πλάσμα, του είχε γνωρίσει έναν διαφορετικό κόσμο, έναν κόσμο γεμάτο φως…
Στα γραφεία της αστυνομίας είχε σημάνει συναγερμός. Για πρώτη φορά, στο πρόσωπο του αρχηγού διέκρινε την απελπισία και τον θυμό. Μόλις ο Αύγουστος είδε τον Μίστερ Κλοκ, τον άρπαξε και σε χρόνο μηδέν βρέθηκαν καθ’ οδόν για το σπίτι του, εκεί απ’ όπου είχε απαχθεί η κόρη του. Στη διαδρομή ενημερώθηκε για τις λεπτομέρειες της «υπόθεσης» και η αλήθεια είναι πως αυτά που άκουσε δεν του άρεσαν καθόλου…
Η νταντά είχε βρεθεί αναίσθητη στην κουζίνα και τίποτα δε φαινόταν να έχει πειραχτεί στο υπόλοιπο σπίτι. Η σκάλα που οδηγούσε στο δωμάτιο της Αλίκης ήταν ακατάστατη καθώς πάνω της ήταν αραδιασμένα διάφορα αντικείμενα. Στην προσπάθεια του να μην παραπατήσει, ο Μίστερ Κλοκ κοντοστάθηκε και παρατήρησε καλύτερα. Στο πρώτο σκαλί υπήρχε ένα θερμόμετρο, στο επόμενο μία πένα, μετά μία μπάλα, στο αμέσως πιο κάτω μία μπαταρία, μετά ένα ποτήρι και στο τελευταίο ένα βιβλίο.
Όταν πια βρέθηκε μπροστά στο παιδικό δωμάτιο διαπίστωσε πως όλα εκεί μέσα ήταν άνω κάτω. Πράγματα πεταμένα δεξιά και αριστερά, κούκλες, παιχνίδια, μαξιλάρια, μέχρι και το κρεβατάκι της μικρής ήταν αναποδογυρισμένο. Τραβώντας μία από τις σκισμένες κουρτίνες, ο Μίστερ Κλοκ σταμάτησε να αναπνέει… εκεί, πάνω στον τοίχο με τις νεράιδες και τις μαργαρίτες, υπήρχε ένα σχέδιο, με μαύρο σπρέι.
«Αυτό δεν είναι καλό σημάδι» σκέφτηκε ο ντεντέκτιβ, «έχουμε να κάνουμε με κάποιον που δεν ενδιαφέρεται για λύτρα… αντλεί ευχαρίστηση από τον πόνο που προκαλεί… από το παιχνίδι που στήνει, με μοναδικό στόχο την εκδίκηση…». Το πρόσωπο του Μίστερ Κλοκ σκοτείνιασε, έκλεισε τα μάτια του και όταν τα άνοιξε και πάλι όλα είχαν ξεκαθαρίσει.
«Πάμε να πάρουμε την Αλίκη αμέσως!!!!» φώναξε στον Αύγουστο και μουρμουρίζοντας χαμηλόφωνα πρόσθεσε «αυτός ο παλιάνθρωπος θα μας απασχολήσει πολύ περισσότερο δυστυχώς… δεν τελειώσαμε μαζί του ούτε αυτός μαζί μας… ».
Που βρίσκεται η κόρη του αρχηγού της αστυνομίας και πως κατέληξε εκεί ο Μίστερ Κλοκ;